Κολωνός: Το νέο άβατο και οι φόβοι των κατοίκων – «Αισθανόμαστε ανεπιθύμητοι τουρίστες»

Στην περιοχή οι κάτοικοι εκφράζουν τον φόβο τους ακόμα και να περπατήσουν στη γειτονιά τους

Στον Κολωνό μιλούν για την αδράνεια του κράτους και οι κάτοικοι αισθάνονται σαν «ανεπιθύμητοι τουρίστες» στον τόπο τους.

Πρόκειται για το νέο «άβατο» στην πόλη; Και γιατί οι περιπτώσεις βίας και παραβατικότητας στην περιοχή διαδέχονται η μία την άλλη; Η πρόσφατη περίπτωση της 16χρονης που έπεσε θύμα σεξουαλικής εκμετάλλευσης από τον 44χρονο πατέρα του πρώην συντρόφου της φέρνει αναπόφευκτα στη μνήμη την περίπτωση του άτυχου 12χρονου θύματος του Ηλία Μίχου το 2022 και βέβαια το μεγάλο κύκλωμα μαστροπείας ανηλίκων με επικεφαλής 31χρονη στο τέλος του περασμένου Φεβρουαρίου. Ηταν δε πολλοί εκείνοι που αναρωτήθηκαν έκπληκτοι στο άκουσμα της νέας αποτρόπαιας είδησης των προηγούμενων ημερών: «Πάλι στον Κολωνό;».

Η Αλεξάνδρα Παπανικολάου, κάτοικος επί σειρά ετών στην περιοχή, μιλάει στο «Βήμα» για την κατάσταση στον Κολωνό. Οπως λέει, τα περιστατικά των τελευταίων ετών, αν και μοιάζουν μεμονωμένα, πιθανώς αποτελούν παρακλάδια ενός ευρύτερου κοινωνικού προβλήματος που συνιστούν η συστηματική φτωχοποίηση και γκετοποίηση περιοχών όπως ο Κολωνός αλλά και τα Πατήσια, ο Αγιος Νικόλαος, ο Αγιος Παντελεήμονας, η κοινωνική, οικονομική και περιβαλλοντική υποβάθμιση, η επακόλουθη εκκόλαψη περιστατικών βίας, παρενοχλήσεων και κακοποίησης.

«Το κοινοτικό συμβούλιο του Τέταρτου Διαμερίσματος του Δήμου Αθηναίων είναι, δυστυχώς, σχεδόν ανύπαρκτο. Αυτό είναι κάτι που συζητάμε συχνά όσοι μένουμε εδώ. Αναφέρομαι στο σύνολό του και όχι σε συγκεκριμένες κομματικές παρατάξεις. Ως κάτοικος βιώνω μια κλιμακούμενη παρακμή. Η περιοχή έχει τεράστια προβλήματα, με αποτέλεσμα να ευδοκιμούν περιστατικά όπως αυτά που κάνουν τον γύρο των ειδήσεων» αναφέρει η ίδια, τονίζοντας πως στη γενικότερη κοινωνική σήψη ανήκει και η παραμέληση των παιδιών από τους κηδεμόνες τους. Οπως υποστηρίζουν άλλοι κάτοικοι της περιοχής, παρατηρούνται όλο και περισσότερα προβληματικά νοικοκυριά, με τις οικογένειες να παραμελούν τα παιδιά τους, με αποτέλεσμα αυτά να γίνονται βορά κακόβουλων και κακοποιητικών ανθρώπων.

 Οι φωτοβολίδες και η αδράνεια

Η συνομιλία με τους κατοίκους της περιοχής του Κολωνού γρήγορα γίνεται αποκαλυπτική. Οπως αναφέρουν, το Τέταρτο Διαμέρισμα στο οποίο ανήκει ο Κολωνός σταδιακά μετατρέπεται σε άβατο. Καταγγέλλουν μάλιστα έως και εμπόριο ναρκωτικών με επίκεντρο τον σταθμό της Αττικής. «Τον τελευταίο καιρό ακούγαμε κάποιους ήχους σαν φωτοβολίδες. Νομίζαμε ότι είχαν να κάνουν με το ποδόσφαιρο, ότι δηλαδή οι οπαδοί πετούσαν φωτοβολίδες ή βαρελότα μετά τη λήξη κάποιου αγώνα. Πρόσφατα όμως έμαθα ότι αυτό ήταν «σήμα» μεταξύ των διακινητών ναρκωτικών για να πραγματοποιηθεί η ανταλλαγή. Για να καταλάβετε πόσο οργανωμένο είναι το πράγμα» λέει η κυρία Παπανικολάου.

Αλλοι κάτοικοι σχολιάζουν πως αν και η παραβατικότητα δεν είναι μια νέα συνθήκη για τον Κολωνό και τα περίχωρά του, πλέον η κατάσταση βγαίνει εκτός ορίων σε επικίνδυνα γρήγορους ρυθμούς, με το κράτος να παραμένει αδρανές. «Πολιτικοί έρχονται συχνά και ανακοινώνουν έργα και εκδηλώσεις βιτρίνας, αλλά αυτά δεν μας αφορούν και δεν θα αλλάξουν την κατάσταση» αναφέρει άλλη κάτοικος που συμμετέχει στην κουβέντα μας.

Η εγκληματικότητα των ανηλίκων

Ενα από τα μεγάλα προβλήματα που καταγράφονται στην περιοχή είναι και η εγκληματικότητα ανηλίκων, οι επιθετικές συμπεριφορές μεταξύ παιδιών. Μάλιστα, οι διαρκείς καταγγελίες στις Αρχές δείχνουν ότι οι συμμορίες ανηλίκων τα τελευταία πέντε περίπου χρόνια έχουν γίνει ένα συχνότατο φαινόμενο με θύματα όχι μόνο παιδιά αλλά και ενηλίκους. Πρόσφατα, αντίστοιχες περιπτώσεις απασχόλησαν εκ νέου τη δημοσιότητα, με πολλούς κατοίκους της περιοχής να δηλώνουν ότι βρίσκονται σε απόγνωση, αφού οι γειτονιές τους έχουν μετατραπεί σε άνδρο παραβατικότητας.

Μεταξύ των πιο γνωστών υποθέσεων παραβατικότητας ανηλίκων της περιοχής ήταν αυτή με την «οικογένεια χούλιγκαν του Κολωνού» (Colonos hooligans family), όπως αποκαλούσαν τη συμμορία τους οι «άγουροι» συλληφθέντες, που οδήγησαν πρόσφατα στο νοσοκομείο έναν 16χρονο μαθητή, τον οποίο τραυμάτισαν με μαχαίρι την ώρα που βρισκόταν στο προαύλιο του σχολείου του.

H Ακροδεξιά και η αποσύνθεση

Δέκα χρόνια νωρίτερα η ίδια περιοχή είχε βρεθεί στο επίκεντρο της πολιτικής επικαιρότητας, όταν κατά τις αυτοδιοικητικές εκλογές του 2014 η Χρυσή Αυγή αναδείχθηκε εκεί πρώτη δύναμη με ποσοστό 20,7%. Με την καταδίκη των μελών της Χρυσής Αυγής ως εγκληματικής οργάνωσης, τα ναζιστικά συνθήματα και γκραφίτι έγιναν όλο και πιο σπάνια στους τοίχους τις περιοχής, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως έσβησαν και οι ακροδεξιές απόψεις.

Oπως δηλώνουν οι κάτοικοι, η οικονομική και κοινωνική εξαθλίωση της περιοχής αποτελεί το ιδανικό λίπασμα για ανάλογες πολιτικές παρεκκλίσεις. Από την πλευρά της, η κυρία Παπανικολάου συμπληρώνει ότι «είναι όλα ένα πακέτο: η οπλοκατοχή, οι ληστείες, οι συμμορίες, τα ναρκωτικά, η παιδική πορνεία, η παιδεραστία. Eνα πακέτο που αποδεικνύει τη συνολική αποσύνθεση της περιοχής». Και συνεχίζει με τις φράσεις: «Πολλοί θα πουν να πάμε σε άλλες γειτονιές, πιο ασφαλείς. Και να αφήσουμε τις γειτονιές που αγαπήσαμε και μεγαλώσαμε στα χέρια ποιων; Των κακοποιών; Γιατί να πρέπει να κανονικοποιήσουμε τη βία και το έγκλημα αντί να σώσουμε την περιοχή;».

«Σαν να θεωρούν ότι μας αξίζει η εξαθλίωση»

Στο φόντο αυτό γυναίκες που κατοικούν στην περιοχή μεταφέρουν στη συζήτησή μας τον τεράστιο φόβο που αισθάνονται όταν κυκλοφορούν στους δρόμους όχι μόνο το βράδυ, αλλά και καθόλη τη διάρκεια της ημέρας. «Συχνά πιάνω τον εαυτό μου να αναρωτιέται πώς το κάνω. Αλλά πρέπει να το κάνω, δεν μπορώ να μην πάω στη δουλειά μου. Ευτυχώς συχνά με περιμένει ο άντρας μου έξω από τη δουλειά, αλλά γυναίκες και κορίτσια που δεν έχουν κάποιο μεταφορικό μέσο ή κάποιον άνθρωπο να τις συνοδεύσει, τι θα κάνουν;» λέει χαρακτηριστικά κάτοικος της περιοχής.

«Η Αθήνα δεν μπορεί να υπάρχει μόνο για τους τουρίστες. Δεν είμαστε πολίτες δεύτερης και τρίτης κατηγορίας επειδή μένουμε σε μια φτωχή, λαϊκή γειτονιά. Ξέρετε πώς νιώθουμε; Ανεπιθύμητοι τουρίστες στη χώρα μας. Οι κάτοικοι εδώ είναι συχνά τόσο φτωχοί που δεν μπορούν να πάνε ούτε διακοπές. Περνάμε, επομένως, δώδεκα μήνες τον χρόνο εδώ, μέσα σε αυτή τη σήψη και την παρακμή, ενώ κανένας θεσμός δεν μας δίνει κάποια βοήθεια. Είναι λες και θεωρούν πως μας αξίζει η εξαθλίωση, πως πρέπει να υπάρξει κι αυτή κάπου στην Αθήνα…».

Πηγή: https://www.tovima.gr/